芙蓉之枝,丹山之兒。一絲聯自信,三昧約誰知。珊瑚寒月墮影,琥珀老松流滋。諸緣豁凈兮山空秋壯,萬態變通兮華麗春脂。
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
明知曰空具足器,向裏得時無不是。及至歸來放下時,笑倒南山老鼈鼻。