飄零雙鬢已星星,萬里江湖寄此身。山擁青螺初洗雨,水浮蒼壁似圍春。别來興廢同千古,此去榮枯會一新。葭薍彌天草如積,寛予猶頼有斯人。
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
月落啼烏近鎖窗,鎖窗深處繡鴛鴦。鴛鴦未就腸先結,馬踏天山夜飛雪。歸來且莫話封侯,同醉笙歌弄明月。