峩峩青山著秋瘦,毛髮凋減風骨舊。白雲乃子久相依,清風借力扶出岫。人間雨足便歸來,澹泞寒明同去就。箇中消息妙不傳,白雲無心青山壽。
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
https:///chapter/2705602/
/
炙手權門似可羞,聨翩宜作赤松游。花逢消恨本無恨,草對忘憂自不憂。拂榻禪窗蠲俗慮,揮犀虚室論嘉猷。支郎况頗能詩話,滌濯吟魂爲少留。